De geschiedenis is nog zeer levend in Buenos Aires, dat hebben we gemerkt op 24 maart, toen de stad werd ingepalmd voor een massale manifestatie ter herdenking van de militaire staatsgreep in '76. Deze dag werd pas enkele jaren geleden ingevoerd door de huidige regering, daarvoor werden de brutaliteiten uit alle kracht ontkend. Een streepje geschiedenis dus...

Argentinië heeft net als zowat elk ander Zuid-Amerikaans een tragische geschiedenis van opeenvolgende repressieve dictaturen. Van de laatste draagt de bevolking nog steeds de littekens. Na de dood van president Péron, geliefd bij het volk, en dan vooral bij de arbeiders, kwam zijn weduwe aan de macht, die het gemunt had op de linkse oppositie. Zij werd verdreven door een staatsgreep, waarna de militaire junta begon. Duizenden mensen, vooral studenten, vakbondslieden en politiek actieve burgers, verdwenen tussen 1976 en 1983. Ze werden ontvoerd, gemarteld, in geheime concentratiekampen ondergebracht en vermoord. Velen van de verdwenen mensen werden gewoon uit een vliegtuig in de Rio de la Plata of de Atlantische Oceaan geduwd. De pasgeboren kinderen van vrouwen in de kampen werden hen afgenomen om aan kinderloze militaire gezinnen te geven.

In '77 negeerden de moeders en grootmoeders van al de verdwenen jongeren en gekidnapte kinderen voor het eerst het samenscholingsverbod, en verzamelden op Plaza de Mayo voor het presidentiële paleis om hun terugkeer te eisen. Toen de soldaten hen aanspoorden om verder te wandelen, ontstond hun vorm van stil protest: ze wandelden het plein rond met witte hoofddoekjes op (als symbool voor de witte babydekentjes), waarin de naam van hun ontvoerde kinderen geborduurd stond. Tot vandaag, meer dan dertig jaar later, zie je op donderdagnamiddag de
Madres y abuelas de Plaza de Mayo hun protestronde wandelen op het beroemde plein.

Op de herdenking waren veel politieke partijen aanwezig, maar vooral de opkomst van alle mensen die familie verloren tijdens het militaire regime. Overal zag je mensen met foto's van hun vermiste familieleden. De meestgehoorde kreet was dan ook: 'Nunca mas!' , 'Nooit meer!'.

De foto's van Tigre vind je hier:

Daguitstap naar Tigre

De foto's van Buenos Aires hier:

Buenos Aires 2