We zijn er toch geraakt! Na een vijf uur durende, spannende rit door de jungle (ze rijden als gekken, alweer) arriveerden we doodmoe (van telkens te controleren of onze tas niet van de bus werd gejat en de bus niet in het ravijn reed :-) in Villa Tunari. Te vroeg om aan de slag te gaan in het rescue center, sleepten we onszelf het tourist trail op. Beloning: onmiddellijk contact en geknuffel met de spinapen die de toeristen komen bestelen van hun waterflessen.

Door een gebrek aan tijd en puma's, won ik de loting en werd ik in quarantaine bij de aapjes geplaatst, Seppe kwam bij de vogels terecht. Ik heb me snel over mijn pumaspijt gezet, want de apen zijn fantastisch!

In onze quarantaine zaten 44 apen, waarvan 40 capucijnen en 4 spinapen. De dieren worden opgedeeld in twee sectoren: Heaven ('brave' aapjes, de meeste zitten op runners) en Earth (of Hell zoals ik eerst dacht) waar de 'moeilijke' gevallen in kooien zitten (uiteindelijk mijn favoriete deel) voor ze naar Heaven gaan. In Earth komt er eerst wel wat haargetrek, gekrijs, gekrab en poging tot bijten aan te pas, maar het doet nog zo'n deugd als je met deze dieren een band kan vormen en ze met je willen knuffelen/vlooien. Alert blijven is nodig, er zijn al wat vingers gesneuveld...

Elke aap heeft zijn uitgesproken karakter, en ik heb ze allemaal in mijn hart gesloten. Op één na misschien, die zonder mankeren zijn uitwerpselen en eten in mijn gezicht gooide als ik langskwam (en hij kan goed mikken).

Wat aapjes graag doen: samen met jou een steentje tegen de grond rammen, je zakken controleren op iets eetbaars, op je hoofd springen, samen takjes scheuren, rondgezwierd worden aan hun koord, in je hemd kruipen om te knuffelen, je gezicht likken en in het geval van Ruperto, zijn handje zo diep mogelijk je mond en keel in duwen. Allemaal zeer vermakelijk!

Ajani: Seppe had een vogel, Jacksie die 'noet noet' zei!

Antimuggenspul mochten we niet gebruiken omdat het giftig is voor de beestjes, met als resultaat dat de muggen en zandvliegen (de echte bastards) je lek prikken en de jeuk je uit je slaap houdt.
Op maandagochtend zijn we naar het tourist trail geslopen om Balu, de Andische beer, te zien dansen met Ben en Sam. Een prachtig beest!

Een gemiddelde dag in het park:

6:00 De wekker gaat, pijnlijke affaire
7:00 Ontbijt in het café van het park met de andere vrijwilligers of de vroege shift beginnen
7:30 De aapjes worden uit de nachtkooien gehaald en worden op een runner geplaatst zodat ze kunnen rondzwieren en
8:00 Heerlijk fruitontbijt voor de aapjes en de eerste grote kuis kan beginnen- elk stukje organisch afval moet weg
10:00 Tijd voor een snack, bananen of maïs
10:15 Wie zin heeft, gaat met de machete takken kappen in de jungle (plezant! Het Tarzan -en Janegevoel)
10:45 Elke aap krijgt een tak om te vernielen, waarna wij de grooste rotzooi al weghalen
Beginnen met het klaarmaken van de lunch: ze krijgen elk vier porties fruit, een luxemaal.
Wij hebben cocatime ingvoerd voor de vrijwilligers, zodat het werk wat beter vlot (helemaal niet zo lekker, maar het werkt!)
11:45 Lunchtime, wij waken erover dat alle apen eten, niet bestolen worden door de anderen, en rapen op wat ze in hun enthousiasme laten vallen. Een leuk tijdverdrijf.
12:15 De tweede grote schoonmaak kan beginnen!
13:30 Etenstijd voor ons! Anderhalf uur pauze. Eén vrijwilliger blijft bij de aapjes.
15:00 Nog een lekkere snack
15:30 En nog wat takjes om mee te spelen, eindelijk is er ook wat extra tijd om te knuffelen en handjes vast te houden, samen met stenen slaan of je eens goed te laten vlooien.
16:00 Takken opruimen en het diner voorbereiden: groenten deze keer. Cocatime!
16:30 Lunchroutine
17:00 En de laatste grote schoonmaak kan beginnen, zonder de waterspuit deze keer zodat ze het 's nachts niet te koud krijgen. De gordijntjes gaan dicht en ze krijgen een dekentje.
19:30 (met chance!) Allemaal samen uitblazen met een biertje in het vrijwilligerscafé en beestenverhalen uitwisselen.

Rond acht uur verzamelt iedereen meestal in Puma's (ja, het is een hechte gemeenschap :-) om samen te eten en nog wat dierenpraat te verkopen.

Bij Seppe ging het er iets rustiger aan toe, wat poetsen en eten geven in de voormiddag, en de rest van de dag een kaartje leggen of schaken. Het werk zat erop om 5uur, het schone leven!! Maar dat zal hij thuis zelf vertellen!

Hoewel we hier maar twee weken zijn geweest, hebben we het gevoel er echt gewoond te hebben, en we zullen onze tijdelijke 'familie' en de dieren echt missen...

Meer dierenverhalen bij thuiskomst (we hebben filmpjes!)

Tot binnenkort!
Monkeywoman en birdman :-)

De Foto's!!!

Cochabamba naar Villa Tunari

Inti Wara Yassi

Inti Wara Yassi 2